środa, 21 października 2009

powiedz

powiedz
że niebo istnieje
powiedz
że zabierzesz mnie tam
gdy przyjdzie mój czas
powiedz
że ta chmurka
mnie ogrzeje
i że nigdy
już nie będe sam
ale nie
nie mów nic
to grzech
to ognia płaszcz
mnie otula
a nie twój
ciepły oddech
Autor: o

2 komentarze:

  1. martenka21 października 2009 22:45

    Lecz może żyć nadzieją
    Że smutki kiedyś miną…
    Usłyszę Twe wołanie
    Szeptane słowo:„Kochanie…”
    I stanę obok Ciebie
    I oddam całą siebie.
    Poczujesz ciepło ciała
    Wtulone w Ciebie z rana.
    To będzie niebo nasze
    I smutek Twój ugaszę.

    OdpowiedzUsuń
  2. Pablo22 października 2009 11:11

    poetycki początek dnia:)

    podoba mi się:) stanowi też kontrast do moich zajęć typu walka z nową firmą kurierską ;)
    ale zaraz się rozluźnię:)

    OdpowiedzUsuń

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)